ဤခရီးနီးျပီေလ

ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂ႐ုဏာေဒါသလက္ဟာ
မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုခက္လႊဲေသာလက္ေလာက္ေတာ့
ဘယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါ့မလဲ။
လိမၼာတဲ့သားသမီးေတြ
အိမ္မွာေန ဘာမွမျဖစ္ၾကဘူး။
အသားနာမွာစိုးလို႔ ဖ၀ါးကအနာဆူးကို ဆြဲမႏႈတ္ေပးရင္
အိုင္းအနာၾကီးျဖစ္တတ္တယ္။
အဓိက ကေလ၊ လိမၼာဘို႔ဘဲ။

ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကိုယ့္အပိုင္းကိုယ္လုပ္
ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရး
မိသားစုအေရး ေတြးဆေဆာင္ရြက္ရင္
ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီး ေမွ်ာ္ေလနီးေလေပါ့။
အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အေမနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ဘုရားဖူးအသြား
တံတားသစ္ႀကီးကို ရထားနဲ႔ျဖတ္တဲ့အခါ
အေမကေျပာတယ္ဒီလို --------
အရင္ကဆို ေမာ္လၿမိဳင္ကိုေရာက္ဖို႕အေရး
မုတၱမဘူတာကေန ဇက္မီဖို႔ေျပးေတာ့
အေျပးအလႊားနဲ႔ ေခ်ာ္သူေခ်ာ္၊ လဲသူလဲ
ေအာ္သူေအာ္၊ ဆဲသူဆဲေပါ့။
အခုေတာ့ သြားရတာလဲအဆင္ေျပ၊ တံတားသစ္ႀကီးကလဲေကာင္း
လွကလဲလွသနဲ႔ ဤခရီးနီးျပီေပါ့။
ေငြေတာ့အေတာ္ကုန္ရွာမွာဘဲတဲ့ ------။
တံတားသစ္ႀကီးကို ငံု႔ငံု႔ျပီးၾကည့္ရတာ အေမ့မွာအေမာ။
ပီတိေဇာနဲ႔ မေမာႏိုင္ဘူးလားဘဲ။
အေမဆက္ေျပာတဲ့စကား
စာဖတ္သူမ်ားစဥ္းစားျပီး
ကြၽန္ေတာ့္အေတြးကို ထပ္ျဖည့္ရန္ေတာင္လိုေနျပီ။
ခရီးသည္

မေပ်ာ္သူတစ္ေယာက္ (၂) လက်ၤာစက္တင္၏ ၁၈.၁.၂၀၀၈ (မဇၨိဳမ) ကဗ်ာမွာ ျပန္လည္ခံစားေရးသားပါသည္။