စက္မႈ႕စြမ္းအားႏိုင္ငံစီးပြား

ႏုိင္ငံတစ္ခုတစ္ခုရဲ႕ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးအေျခအေနေတြဖြံ႕ၿဖ္ိဳးတုိးတက္လာဖုိ႔အတြက္ဆုိရင္ စက္မႈ လက္မႈက႑ဟာအားကုိးထုိက္တဲ့ထုတ္လုပ္မႈက႑တစ္ရပ္ျဖစ္တာကုိ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကလက္ခံၾကမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့စက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ တုိက္႐ုိက္ ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ုိက္၍ျဖစ္ေစ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြေပးႏုိင္သလုို နည္းပညာႏွင့္ကြၽမ္းက်င္ မႈဆုိင္ရာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈရဲ႕ဗဟုိခ်က္မလည္းျဖစ္တယ္။ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ အခုအခ်ိန္က်မွမုိး ေပၚကက်လာတာမွမဟုတ္တာ။ ကိုလုိနီေခတ္တုံးကတည္းက စက္မႈလုပ္ငန္းေတြတည္ေထာင္ေပၚ ထြန္းခဲ့ၿပီး အဲ့သည့္အခ်ိန္တုံးကစက္မႈလုပ္ငန္းအမ်ားစုဟာႏုိင္ငံျခားသား ပုိင္ေတြခ်ဥ္းပါပဲ။
ၿဗိတိသွ် အစိုးရက စစ္အတြင္းမွာဆင္းမလားၿမိဳ႕မွာေရးဆြဲခဲ့တဲ့စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းသစ္မ်ား ထူေထာင္ေရးပဏာမအစီရင္ခံစာထဲမွာဖတ္ဖူးတာကေတာ့ျပည္တြင္းကရတဲ့ကုန္ၾကမ္းေတြနဲ႔ ထုတ္လုပ္တဲ့စက္မႈလုပ္ငန္းေတြကိုအားေပးဖုိ႔ ျပည္သူလူထုစား၀တ္ေနေရးကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကိုဦးစားေပးဖုိ႔၊အိမ္တြင္းစက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းေတြကိုအားေပးဖုိ႔နဲ႔အစိုးရပုိင္နဲ႔ပုဂၢကပုိင္ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းခြဲျခားၿပီးလုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အႀကံေပးထားတာေတြ႔ရတယ္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ကာလ အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာစက္႐ုံအလုပ္႐ုံႀကီးဆုိလုိ႔ သရက္ဘိလပ္ေျမစက္၊ ေဇယ်၀တီသၾကားစက္နဲ႔ မႏၲေလးဘီယာစက္တို႔ပဲရွိခဲ့တယ္ေလ။ ပုဂၢလိကစက္မႈလုပ္ငန္းေတြဟာ အစုိးရရဲ႕စက္မႈမူ၀ါဒအရ အားေပးမႈေၾကာင့္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတာ့ရိွတယ္ ဒါေပမဲ့ အရြယ္အစားကေတာ့အငယ္စားလုပ္ငန္းေတြပါပဲ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ စီးပြားေရးမဟာဗ်ဴဟာ ကလယ္ယာကုိအေျခခံတဲ့စက္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားတည္ေထာင္ဖုိ႔ဆုိၿပီးစီမံကိန္းေတြေရးဆြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကေသးတယ္ေလ။ အဲ့သည့္ေခတ္တုံးက ျပည္သူပုိင္အခန္းကဦးေဆာင္ၿပီး၊ သမ၀ါယမအခန္းကုိ ဒုတိယမ႑ဳိင္အျဖစ္ ထားခဲ့တယ္ေလ။ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြက အခြင့္အေရးအနည္းဆုံးျဖစ္ေပမဲ့လည္း ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းစက္႐ုံေတြကအမ်ားဆုံးျဖစ္ၿပီး စက္မႈကုန္ထုတ္တန္ဖုိးထဲမွာလည္းအမ်ားဆုံးပဲ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႏုိင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္ (၄) ရပ္ထဲမွာ စုိက္ပ်ဳိးေရး ကိုအေျခခံတဲ့စက္မႈႏုိင္ငံထူေထာင္ဖုိ႔နဲ႔ စက္မႈဖြြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္တဲ့စက္မႈအင္အားႀကိးႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ ဖုိ႔ဆုိၿပီးရည္မွန္းခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ ၂၈၀၀၀ ေက်ာ္ရိွခဲ့ရာကေန ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ၈၀၀၀၀ နီးပါးရွိိခဲ့တယ္။ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေပါင္း ၅၀၀၀၀ ေက်ာ္တုိးတက္ခဲ့တာအဆေပါင္း ၂ ဒသမ ၈ ဆရွိခဲ့လုိ႔အံ့ၾသသြားမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလုံးမွာ စက္မႈဇုန္ ၁၈ ဇုန္ကုိလည္းတည္ေထာင္ ထားခဲ့ၿပီးၿပီ.....။
ဒါေပမဲ့စက္မႈလုပ္ငန္းရဲ႕ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ အငယ္စားနဲ႔အလတ္စား (SMEs) ေတြဆုိ တာေတြ႕ရတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ (SMEs) ေတြဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးကုိ အထူးအက်ဳိးျပဳ ေနၾကတာပါပဲ။ျပည္တြင္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမလုံေလာက္ရင္ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကုိဖိတ္ေခၚၿပီး လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ဖို႔ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာစက္မႈလုပ္ငန္းေတြျဖစ္ထြန္းရင္လဲစီးပြားေရးတုိးတက္ေစၿပီး၊လူေနထူထပ္ တဲ့ၿမိဳ႕ေတြကုိေရႊ႕ေျပာင္းတာကုိလဲဟန္႔ တားႏုိင္မွာပဲ...
စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးတုိးတက္မႈကုိျဖစ္ထြန္းေစတဲ့စက္မႈက႑ႀကီးနဲ႔ပက္သက္လုိ႔ အင္တာနက္ ေပၚကမိတ္ေဆြေရာင္းရင္းေတြကုိ အေတြးအေခၚလဲလွယ္ေဆြးေႏြးၾကဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚခ်င္ပါတယ္...