ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန
ယေန႕ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနအမွန္မ်ားကို သိျမင္ေစလိုေသာ ေစတနာ၊ ဆႏၵ၊ အာသီသျဖင့္ တရားနည္းလမ္းက်က် ေရးသားေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ကို ျမင္ရန္အတြက္ အျမင္မွန္ရိွဖို႕ လိုအပ္ ေၾကာင္းကိုလည္း ေထာက္ျပေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။ စာေရးသူက အမွန္ကိုသိျမင္ေစလိုေသာသူမ်ားမွာအမွား ကိုသိျမင္ေနသူမ်ားပင္ျဖစ္ပါတယ္။ထိုသူတို႕ကိုထပ္မံသ႐ုပ္ခြဲရပါမူအမွန္ကိုမသိျမင္ေသာ၊အမွားကိုသိျမင္ ေန ေသာ၊ အျမင္မွန္မရိွေသာသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့၏။
မသိတာထက္ခက္တဲ့အရာ
ဒီေနရာမွာ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခုနဲ႕ စလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ''မရိွတာထက္ မသိတာခက္'' ဆိုတာပါပဲ။ ဒါကို လူတိုင္းလက္ခံထားၾကပါတယ္။ လူတိုင္းဆက္မေတြးေတာတဲ့အပိုင္းကိုလည္း ဆက္ေျပာ ပါရေစ။ မသိတာထက္ခက္တဲ့အရာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ မသိတာထက္ခက္တာကေတာ့ သိထားတဲ့အသိက မွားေနျခင္းပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ''မသိတာထက္အမွားကို သိေနျခင္းက ပို၍ခက္'' ဟူ၍ ဆိုစမွတ္ျပဳခ်င္ပါတယ္။ အမွားကိုသိျမင္ျခင္းဟာ အမွန္ကိုမျမင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသို႕အမွန္မျမင္ျခင္းရဲ႕ အဓိကဇာတ္ျမစ္ မွာ အျမင္မမွန္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။ အျမင္မမွန္ဘူးဆိုတာကလည္း ''ငါ'' စြဲ စြဲေနတဲ့အေပၚမူတည္ျပန္ပါ တယ္။ ငါေျပာတာပဲ မွန္တယ္၊ မင္းေျပာတာမမွန္ဘူး၊ သူေျပာတာလည္းမွားေနတယ္ ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးပါ။ တစ္ဖက္တည္းကိုၾကည့္ၿပီးလိုရာဆြဲေတြးေကာက္ခ်က္ခ်တာမ်ိဳးေတြဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကိုညစ္ႏြမ္းေစပါ
တယ္။ စကားစပ္မိလို႕ ပံုတိုပတ္စေလးေတြပါ တစ္ခါတည္း ေျပာပါရေစ။
ခြက္ထဲရိွႏြားႏို႕တစ္၀က္ကို သြန္ပစ္ျခင္း
ခြက္ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ရိွတဲ့အေျခအေနကို အမ်ိဳးမိ်ဳး႐ႈျမင္ၾကပါတယ္။ အေကာင္းျမင္သူက ''ခြက္ ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ေတာင္ရိွတယ္'' လို႕ေျပာတယ္။ အဆိုးျမင္သမားကေတာ့ ''ခြက္ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲ ရိွတယ္'' လို႕ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႕ဆန္သူမ်ားကေတာ့ ခြက္ထဲမွာႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲရိွသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏြားႏို႕ တစ္၀က္ေတာင္ရိွသည္ျဖစ္ေစ အေရးမႀကီးဘူး၊ ''ခြက္ထဲမွာရိွတဲ့ႏြားႏို႕တစ္၀က္ကို ေသာက္လိုက္ပါ''လို႕ ဆိုျပန္ပါတယ္။
ခြက္ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲရိွတယ္လို႕ဆိုသူဟာ ခြက္ထဲမွာႏြားႏို႕အျပည့္ရိွေစခ်င္တဲ႕ ေစတနာနဲ႕ ေ၀ဖန္တာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ နားလည္ေပးလို႕ရႏိုင္ပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အက်ိဳးျပဳမယ့္အေန အထားကို ေတြးယူလို႕ရႏိုင္ပါတယ္။ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ေတာင္ရိွတယ္လို႕ ေျပာတဲ့သူရယ္၊ ႏြားႏို႕ကို ေသာက္ လိုက္ပါလို႕ေျပာတဲ့သူေတြရယ္ကေတာ့ အေကာင္းျမင္သမားေတြဆိုေတာ့ အေထြအထူူးေျပာစရာမရိွပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဆိုးျမင္နဲ႕ေ၀ဖန္တာကို လက္ခံပါတယ္။ ေကာင္းေစခ်င္လို႕ဆိုတဲ့ သေဘာ ေလးႏီွးႏြယ္ေနႏိုင္လို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ တစိုက္မတ္မတ္ႀကီးကို အဆိုးျမင္႐ႈေထာင့္က ေရးသားေ၀ဖန္ေျပာဆို ထုတ္လႊင့္ေနတာမ်ိဳးကေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ မနာလိုတဲ့သေဘာေတြလား၊ မ႐ႈစိမ့္တဲ့သေဘာေတြလား၊ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႕ပက္တာလား စသည္ျဖင့္ ေတြးေတာစရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ ဥပမာအရဆိုရင္ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲရိွတယ္၊ တစ္၀က္ေတာင္ရိွတယ္၊ ေသာက္လိုက္ပါဆိုတဲ့ အျမင္၃မ်ိဳး ရဲ႕အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားၿပီ။ ''ခြြက္ထဲမွာရိွတဲ့ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ကို သြန္ပစ္လိုက္ပါ'' ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ။
ေဘာဂေဗဒသေဘာအရ ေျပာသံၾကားဖူးတာရိွတယ္။ ဖိတ္သြားတဲ့ႏြားႏို႕ရဲ႕အေၾကာင္းပါ။ ဖိတ္သြား တဲ့ႏြားႏို႕(သြန္ပစ္တဲ့ႏြားႏို႕) ကို စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားတဲ့စရိတ္ (Sink Cost) လို႕ေခၚပါတယ္။ အလကားျဖစ္သြား တဲ့၊ ျပန္ရခ်က္မရိွႏိုင္ေတာ့တဲ့ အသံုးစရိတ္ (၀ါ) ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလို႕ေျပာပါတယ္။ ေရတြင္းတစ္တြင္းကို ေတာ္ ေတာ္နက္နက္တူးေပမယ့္ ေရမထြက္တာမ်ိဳးဟာ (Sink Cost) ပါပဲ။ ႏြားႏို႕ကုိ သြန္ပစ္သူဟာ မိုက္မဲသူပဲ။
သားအဖႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ျမည္းတစ္ေကာင္
အမ်ားသိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သားအဖႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ျမည္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလ။ သား အဖႏွစ္ေယာက္က လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျမည္းတစ္ေကာင္ကို ဆြဲသြားသတဲ့။ အဲဒါကို ျမင္တဲ့သူတခ်ိဳ႕က သား အဖႏွစ္ေယာက္ကို ေ၀ဖန္တယ္။ လူႏွစ္ေယာက္က လမး္ေလွ်ာက္ၿပီး ျမည္းကို ဒီအတိုင္းဆြဲသြားတယ္၊ ''အ'' လိုက္တာ၊ ျမည္းေပၚတက္စီးသြားပါေတာ့လားလို႕ေပါ့။ အဲဒီလို ေျပာသံၾကားေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမည္းေပၚကို တက္စီးၿပီး ခရီးဆက္ၾကသတဲ့။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ ဒီသားဖႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အၾကင္နာတရားမရိွလိုက္တာ ျမည္းေပၚကို ႏွစ္ေယာက္စလံုးတက္စီးရတယ္လို႕ အသံၾကားရျပန္တယ္။ ဒါနဲ႕
ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ျမည္းေပၚကဆင္းၿပီး သားကို ျမည္းေပၚတင္ကာ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာလည္း အျပစ္တင္မလြတ္ျပန္ဘူး။ အေဖလုပ္သူက လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သားကို ျမည္းေပၚတင္ၿပီးသြားရတယ္လို႕
ေ၀ဖန္ခံရတယ္။ ဒါနဲ႕အေဖနဲ႕သားေနရာလဲတယ္။ အေဖျမည္းေပၚတက္၊ သားေအာက္ဆင္းၿပီးေလွ်ာက္၊၊ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ။ အေဖလုပ္တဲ့သူက သားကို မသနားရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေျပာၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သင့္သလဲ၊ ဘယ္လိုအျဖစ္သင့္ဆံုးလဲ စာဖတ္သူတို႕စဥ္းစားဖို႕လိုပါမယ္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ျမည္းကို ထမ္းသြားရင္ ဘယ္လိုေတြေျပာၾကဦးမလဲ။ ေ၀ဖန္ရတာလြယ္တယ္ေနာ္။
မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ ေယာက္
မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ ေယာက္ဟာ ဆင္တစ္ေကာင္ကို ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ၿပီး သံုးသပ္ေကာက္ခ်က္ ခ်ၾကတယ္။ သူတို႕ ၆ ဦးဟာ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ကိုယ္စီကိုင္တြယ္ၿပီး သူတို႕အျမင္ကို ေျပာၾကတာေလ။ ဆင္ရဲ႕ ကိုယ္ထည္ကို ကိုင္တဲ့သူက တစ္မိ်ဳးေျပာတယ္။ ဆင္ႏွာေမာင္းကို ကိုင္မိတဲ့သူက တစ္မ်ိဳး၊ ေျခေထာက္ကို ကိုင္မိတဲ့သူက တစ္ဖံု စသည္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ေတြေပးတာ အေျဖ ၆ မ်ိဳးထြက္လာ ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအေသးစိတ္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ စာေလးေနမွာစိုးလို႕။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မ်က္စိ မျမင္တဲ့သူကေပးတဲ့ ရလဒ္ဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ လက္နဲ႕ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ရေပမယ့္ မ်က္စိနဲ႕ တပ္အပ္ျမင္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ မမွန္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႕ ၆ ေယာက္ကို မ်က္စိအလင္းရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေပးလိုက္ရင္ ထြက္လာမယ္႔အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းပါပဲ။ အဲဒါကေတာ့ ''ငါတို႕၆ေယာက္ဟာ ကိုယ္ထင္တာ ကိုယ္ေျပာေနတာပဲ'' ဆိုတဲ့အေျဖပါ။ ဆင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို မ်က္စိနဲ႕ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ၿပီး ေလ့လာသံုးသပ္ေကာက္ခ်က္ဆြဲတာမိ်ဳး ျဖစ္သင့္တယ္လို႕ ေျပာလိုရင္းပါ။
မွတ္သားသင့္တဲ့စကား
ယံုၾကည္ခ်င္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ...ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီးျမန္မာ့စီးပြားေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္ လည္းသိ၊ ေရွ႕မီေနာက္မီလည္းျဖစ္၊ အေတြ႕အႀကံဳရင့္က်က္အေျမာ္အျမင္လည္းရိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးနဲ႕ေတြ႕ဆံု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးေရးသူက SEZs ဘာလို႕ျဖစ္မလာတာလဲဆိုတာရယ္၊ ၾကက္ဆူပင္ေတြရဲ႕ အက်ိဳး ဆက္အေျခအေနေတြ မသိရတာရယ္တို႕ကုိ အဓိကေျပာဆိုထားေၾကာင္း စကားစလိုက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႕အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္က ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီေျပာျပခ်က္ေတြထဲက တခိ်ဳ႕ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပ ခ်င္ပါတယ္ –
အဲဒီေဆာင္းပါးေရးသူက SEZs နဲ႕ၾကက္ဆူပင္ေလာက္ေျပာတာနည္းေသးတာေပါ့ကြ။ ဒီထက္မက ေျပာလို႕ရတာေပါ့။ အမ်ားႀကီးထဲက ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္ မူဆယ္မွာ ပဲခြဲစက္ေတြေထာင္မယ္ဆိုၿပီး
ဘာလို႕မႏၲေလးမွာ ပဲခြဲစက္ေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့ အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းေပၚမွာ မူတည္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီအေၾကာင္း ေျပာရရင္ စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႕ ျဖစ္သြားမယ္။ တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကို တို႕ေတြအားလံုးက တိုးတက္ေစခ်င္ၾကတာပါပဲ။ တကယ္တိုးတက္ေနတယ္ ဆိုတာ ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္ေတြ တိတိက်က် ရိွေနတာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနနဲ႕ စီးပြားေရးပတ္၀န္းက်င္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္မသိဘဲ SEZs နဲ႕ ၾကက္ဆူပင္အေၾကာင္းေလွ်ာက္ေျပာ ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ သူျမင္တာ သူေျပာတာမ်ိဳးေပါ့။ ေ၀ဖန္တာလြယ္ပါတယ္။
ဇာတ္ေပါင္းခန္း
အျမင္မွန္မရိွေတာ့ အမွန္ကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရိွခဲ့ၿပီ။ မသိတာထက္ အမွားကို သိခဲ့လို႕ ပိုခက္ကုန္ပါၿပီ။ ခြက္ထဲရိွတဲ့ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ကုိလည္း သြန္ပစ္ခဲ့ေပါ့။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူက်င့္ႀကံ ေနထိုင္ခဲ့ေပမယ့္ လွ်ာဖ်ားက ျဖစ္လာတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြေၾကာင့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ အေနၾကပ္ခဲ့ရၿပီ။ ငါ့အျမင္ဘာမွန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ ေယာက္နဲ႕ SEZs နဲ႕ ၾကက္ဆူပင္ေလာက္သာ ကြက္ကြက္ ကေလးျမင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ အမွန္ကို မသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အျမင္မမွန္တဲ့ တစ္ဖက္သတ္ အေတြးေတြနဲ႕ စြတ္ေရးေနလို႕ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဘ၀ဇာတ္သိမ္းလွအံ့မထင္။ ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနပါ။ ယေန႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ အဖံုဖံုကုိ အစံုအလင္တင္ျပရရင္ျဖင့္ စာဖြဲ႕လို႕ကုန္အံ့မထင္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ဇန္န၀ါရီလ ၉ ရက္ေန႕တြင္ mizimaburma.com website ၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ယံုၾကည္ခ်င္ပါ သည္။သို႕ေသာ္...ေဆာင္းပါးကိုဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္အဆိုပါေဆာင္းပါးေရးသူအား သနားစိတ္၀င္မိ၍ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ေျဖသိမ့္ေပးရ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူတစ္ေယာက္အျမင္မွန္ရပါေစ။
မသိတာထက္ခက္တဲ့အရာ
ဒီေနရာမွာ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခုနဲ႕ စလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ''မရိွတာထက္ မသိတာခက္'' ဆိုတာပါပဲ။ ဒါကို လူတိုင္းလက္ခံထားၾကပါတယ္။ လူတိုင္းဆက္မေတြးေတာတဲ့အပိုင္းကိုလည္း ဆက္ေျပာ ပါရေစ။ မသိတာထက္ခက္တဲ့အရာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ မသိတာထက္ခက္တာကေတာ့ သိထားတဲ့အသိက မွားေနျခင္းပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ''မသိတာထက္အမွားကို သိေနျခင္းက ပို၍ခက္'' ဟူ၍ ဆိုစမွတ္ျပဳခ်င္ပါတယ္။ အမွားကိုသိျမင္ျခင္းဟာ အမွန္ကိုမျမင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသို႕အမွန္မျမင္ျခင္းရဲ႕ အဓိကဇာတ္ျမစ္ မွာ အျမင္မမွန္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။ အျမင္မမွန္ဘူးဆိုတာကလည္း ''ငါ'' စြဲ စြဲေနတဲ့အေပၚမူတည္ျပန္ပါ တယ္။ ငါေျပာတာပဲ မွန္တယ္၊ မင္းေျပာတာမမွန္ဘူး၊ သူေျပာတာလည္းမွားေနတယ္ ဆိုတဲ့သူမ်ိဳးပါ။ တစ္ဖက္တည္းကိုၾကည့္ၿပီးလိုရာဆြဲေတြးေကာက္ခ်က္ခ်တာမ်ိဳးေတြဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကိုညစ္ႏြမ္းေစပါ
တယ္။ စကားစပ္မိလို႕ ပံုတိုပတ္စေလးေတြပါ တစ္ခါတည္း ေျပာပါရေစ။
ခြက္ထဲရိွႏြားႏို႕တစ္၀က္ကို သြန္ပစ္ျခင္း
ခြက္ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ရိွတဲ့အေျခအေနကို အမ်ိဳးမိ်ဳး႐ႈျမင္ၾကပါတယ္။ အေကာင္းျမင္သူက ''ခြက္ ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ေတာင္ရိွတယ္'' လို႕ေျပာတယ္။ အဆိုးျမင္သမားကေတာ့ ''ခြက္ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲ ရိွတယ္'' လို႕ဆိုပါတယ္။ လက္ေတြ႕ဆန္သူမ်ားကေတာ့ ခြက္ထဲမွာႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲရိွသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏြားႏို႕ တစ္၀က္ေတာင္ရိွသည္ျဖစ္ေစ အေရးမႀကီးဘူး၊ ''ခြက္ထဲမွာရိွတဲ့ႏြားႏို႕တစ္၀က္ကို ေသာက္လိုက္ပါ''လို႕ ဆိုျပန္ပါတယ္။
ခြက္ထဲမွာ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲရိွတယ္လို႕ဆိုသူဟာ ခြက္ထဲမွာႏြားႏို႕အျပည့္ရိွေစခ်င္တဲ႕ ေစတနာနဲ႕ ေ၀ဖန္တာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ နားလည္ေပးလို႕ရႏိုင္ပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အက်ိဳးျပဳမယ့္အေန အထားကို ေတြးယူလို႕ရႏိုင္ပါတယ္။ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ေတာင္ရိွတယ္လို႕ ေျပာတဲ့သူရယ္၊ ႏြားႏို႕ကို ေသာက္ လိုက္ပါလို႕ေျပာတဲ့သူေတြရယ္ကေတာ့ အေကာင္းျမင္သမားေတြဆိုေတာ့ အေထြအထူူးေျပာစရာမရိွပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဆိုးျမင္နဲ႕ေ၀ဖန္တာကို လက္ခံပါတယ္။ ေကာင္းေစခ်င္လို႕ဆိုတဲ့ သေဘာ ေလးႏီွးႏြယ္ေနႏိုင္လို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ တစိုက္မတ္မတ္ႀကီးကို အဆိုးျမင္႐ႈေထာင့္က ေရးသားေ၀ဖန္ေျပာဆို ထုတ္လႊင့္ေနတာမ်ိဳးကေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ မနာလိုတဲ့သေဘာေတြလား၊ မ႐ႈစိမ့္တဲ့သေဘာေတြလား၊ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႕ပက္တာလား စသည္ျဖင့္ ေတြးေတာစရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ ဥပမာအရဆိုရင္ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ပဲရိွတယ္၊ တစ္၀က္ေတာင္ရိွတယ္၊ ေသာက္လိုက္ပါဆိုတဲ့ အျမင္၃မ်ိဳး ရဲ႕အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားၿပီ။ ''ခြြက္ထဲမွာရိွတဲ့ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ကို သြန္ပစ္လိုက္ပါ'' ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ။
ေဘာဂေဗဒသေဘာအရ ေျပာသံၾကားဖူးတာရိွတယ္။ ဖိတ္သြားတဲ့ႏြားႏို႕ရဲ႕အေၾကာင္းပါ။ ဖိတ္သြား တဲ့ႏြားႏို႕(သြန္ပစ္တဲ့ႏြားႏို႕) ကို စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားတဲ့စရိတ္ (Sink Cost) လို႕ေခၚပါတယ္။ အလကားျဖစ္သြား တဲ့၊ ျပန္ရခ်က္မရိွႏိုင္ေတာ့တဲ့ အသံုးစရိတ္ (၀ါ) ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလို႕ေျပာပါတယ္။ ေရတြင္းတစ္တြင္းကို ေတာ္ ေတာ္နက္နက္တူးေပမယ့္ ေရမထြက္တာမ်ိဳးဟာ (Sink Cost) ပါပဲ။ ႏြားႏို႕ကုိ သြန္ပစ္သူဟာ မိုက္မဲသူပဲ။
သားအဖႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ျမည္းတစ္ေကာင္
အမ်ားသိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သားအဖႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ျမည္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလ။ သား အဖႏွစ္ေယာက္က လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ျမည္းတစ္ေကာင္ကို ဆြဲသြားသတဲ့။ အဲဒါကို ျမင္တဲ့သူတခ်ိဳ႕က သား အဖႏွစ္ေယာက္ကို ေ၀ဖန္တယ္။ လူႏွစ္ေယာက္က လမး္ေလွ်ာက္ၿပီး ျမည္းကို ဒီအတိုင္းဆြဲသြားတယ္၊ ''အ'' လိုက္တာ၊ ျမည္းေပၚတက္စီးသြားပါေတာ့လားလို႕ေပါ့။ အဲဒီလို ေျပာသံၾကားေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမည္းေပၚကို တက္စီးၿပီး ခရီးဆက္ၾကသတဲ့။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ ဒီသားဖႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အၾကင္နာတရားမရိွလိုက္တာ ျမည္းေပၚကို ႏွစ္ေယာက္စလံုးတက္စီးရတယ္လို႕ အသံၾကားရျပန္တယ္။ ဒါနဲ႕
ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ျမည္းေပၚကဆင္းၿပီး သားကို ျမည္းေပၚတင္ကာ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာလည္း အျပစ္တင္မလြတ္ျပန္ဘူး။ အေဖလုပ္သူက လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သားကို ျမည္းေပၚတင္ၿပီးသြားရတယ္လို႕
ေ၀ဖန္ခံရတယ္။ ဒါနဲ႕အေဖနဲ႕သားေနရာလဲတယ္။ အေဖျမည္းေပၚတက္၊ သားေအာက္ဆင္းၿပီးေလွ်ာက္၊၊ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ။ အေဖလုပ္တဲ့သူက သားကို မသနားရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေျပာၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သင့္သလဲ၊ ဘယ္လိုအျဖစ္သင့္ဆံုးလဲ စာဖတ္သူတို႕စဥ္းစားဖို႕လိုပါမယ္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ျမည္းကို ထမ္းသြားရင္ ဘယ္လိုေတြေျပာၾကဦးမလဲ။ ေ၀ဖန္ရတာလြယ္တယ္ေနာ္။
မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ ေယာက္
မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ ေယာက္ဟာ ဆင္တစ္ေကာင္ကို ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ၿပီး သံုးသပ္ေကာက္ခ်က္ ခ်ၾကတယ္။ သူတို႕ ၆ ဦးဟာ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ ကိုယ္စီကိုင္တြယ္ၿပီး သူတို႕အျမင္ကို ေျပာၾကတာေလ။ ဆင္ရဲ႕ ကိုယ္ထည္ကို ကိုင္တဲ့သူက တစ္မိ်ဳးေျပာတယ္။ ဆင္ႏွာေမာင္းကို ကိုင္မိတဲ့သူက တစ္မ်ိဳး၊ ေျခေထာက္ကို ကိုင္မိတဲ့သူက တစ္ဖံု စသည္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ေတြေပးတာ အေျဖ ၆ မ်ိဳးထြက္လာ ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအေသးစိတ္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ စာေလးေနမွာစိုးလို႕။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မ်က္စိ မျမင္တဲ့သူကေပးတဲ့ ရလဒ္ဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ လက္နဲ႕ကိုင္တြယ္စမ္းသပ္ရေပမယ့္ မ်က္စိနဲ႕ တပ္အပ္ျမင္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ မမွန္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႕ ၆ ေယာက္ကို မ်က္စိအလင္းရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေပးလိုက္ရင္ ထြက္လာမယ္႔အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းပါပဲ။ အဲဒါကေတာ့ ''ငါတို႕၆ေယာက္ဟာ ကိုယ္ထင္တာ ကိုယ္ေျပာေနတာပဲ'' ဆိုတဲ့အေျဖပါ။ ဆင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို မ်က္စိနဲ႕ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ၿပီး ေလ့လာသံုးသပ္ေကာက္ခ်က္ဆြဲတာမိ်ဳး ျဖစ္သင့္တယ္လို႕ ေျပာလိုရင္းပါ။
မွတ္သားသင့္တဲ့စကား
ယံုၾကည္ခ်င္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ...ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီးျမန္မာ့စီးပြားေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္ လည္းသိ၊ ေရွ႕မီေနာက္မီလည္းျဖစ္၊ အေတြ႕အႀကံဳရင့္က်က္အေျမာ္အျမင္လည္းရိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးနဲ႕ေတြ႕ဆံု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးေရးသူက SEZs ဘာလို႕ျဖစ္မလာတာလဲဆိုတာရယ္၊ ၾကက္ဆူပင္ေတြရဲ႕ အက်ိဳး ဆက္အေျခအေနေတြ မသိရတာရယ္တို႕ကုိ အဓိကေျပာဆိုထားေၾကာင္း စကားစလိုက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႕အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္က ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီေျပာျပခ်က္ေတြထဲက တခိ်ဳ႕ကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပ ခ်င္ပါတယ္ –
အဲဒီေဆာင္းပါးေရးသူက SEZs နဲ႕ၾကက္ဆူပင္ေလာက္ေျပာတာနည္းေသးတာေပါ့ကြ။ ဒီထက္မက ေျပာလို႕ရတာေပါ့။ အမ်ားႀကီးထဲက ဥပမာတစ္ခုေျပာရရင္ မူဆယ္မွာ ပဲခြဲစက္ေတြေထာင္မယ္ဆိုၿပီး
ဘာလို႕မႏၲေလးမွာ ပဲခြဲစက္ေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့ အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းေပၚမွာ မူတည္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီအေၾကာင္း ေျပာရရင္ စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႕ ျဖစ္သြားမယ္။ တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကို တို႕ေတြအားလံုးက တိုးတက္ေစခ်င္ၾကတာပါပဲ။ တကယ္တိုးတက္ေနတယ္ ဆိုတာ ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္ေတြ တိတိက်က် ရိွေနတာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနနဲ႕ စီးပြားေရးပတ္၀န္းက်င္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္မသိဘဲ SEZs နဲ႕ ၾကက္ဆူပင္အေၾကာင္းေလွ်ာက္ေျပာ ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္။ သူျမင္တာ သူေျပာတာမ်ိဳးေပါ့။ ေ၀ဖန္တာလြယ္ပါတယ္။
ဇာတ္ေပါင္းခန္း
အျမင္မွန္မရိွေတာ့ အမွန္ကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရိွခဲ့ၿပီ။ မသိတာထက္ အမွားကို သိခဲ့လို႕ ပိုခက္ကုန္ပါၿပီ။ ခြက္ထဲရိွတဲ့ ႏြားႏို႕တစ္၀က္ကုိလည္း သြန္ပစ္ခဲ့ေပါ့။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူက်င့္ႀကံ ေနထိုင္ခဲ့ေပမယ့္ လွ်ာဖ်ားက ျဖစ္လာတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြေၾကာင့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ အေနၾကပ္ခဲ့ရၿပီ။ ငါ့အျမင္ဘာမွန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ ေယာက္နဲ႕ SEZs နဲ႕ ၾကက္ဆူပင္ေလာက္သာ ကြက္ကြက္ ကေလးျမင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ အမွန္ကို မသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အျမင္မမွန္တဲ့ တစ္ဖက္သတ္ အေတြးေတြနဲ႕ စြတ္ေရးေနလို႕ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဘ၀ဇာတ္သိမ္းလွအံ့မထင္။ ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနပါ။ ယေန႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ အဖံုဖံုကုိ အစံုအလင္တင္ျပရရင္ျဖင့္ စာဖြဲ႕လို႕ကုန္အံ့မထင္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ဇန္န၀ါရီလ ၉ ရက္ေန႕တြင္ mizimaburma.com website ၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ယံုၾကည္ခ်င္ပါ သည္။သို႕ေသာ္...ေဆာင္းပါးကိုဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္အဆိုပါေဆာင္းပါးေရးသူအား သနားစိတ္၀င္မိ၍ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ေျဖသိမ့္ေပးရ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူတစ္ေယာက္အျမင္မွန္ရပါေစ။
posted by Admin at
11:03 AM
1 Comments:
ငါတို႔အမ်ိဳးစစ္သားမရွိ ဂုဏ္ယူမိ၏။
ငါတို႕အမ်ိဳး စစ္မ်ိဳးမရွိ
စစ္မ်ိဳးပါလွ်င္ သူခိုးသူ၀ွက္ အလိမ္ပါဘက္ မုဒိမ္းေကာင္တက္သလို
အမ်ိဳးနာမည္
ေအာက္တန္းမ်ိဳးရိုး
စစ္ဗိုလ္ စစ္သားမ်ိဳး
အဘက္မလုပ္ အ၀င္မခံလွ်င္ မ်ိဳးရိုးဂုဏ္နိမ့္မည္စိုး
ငါတို႔အမ်ိဳးစစ္သားမရွိ ဂုဏ္ယူမိ၏။
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home